Hoi allemaal,
Naar aanleiding van het verhaal over de 14-jarige dame neem ik de vrijheid een berichtje van mijn zijde hierover te vermelden.
Als eerste aan alle betrokkenen: het is heel fijn te ervaren dat er aandacht en bezorgheid is voor het meisje. Liefde kan een mens -jong of oud- nooit genoeg hebben.
Gezien hetgeen hier geschets wordt en de twijfel van het meisje of ze nu wel of niet thuis wil wonen wil ik graag het volgende kwijt. Of er daadwerkelijk sprake is van mishandeling kan ik vanuit mijn positie niet beoordelen en ik wil ook niet dadelijk deze conclusie trekken. Ook wil ik niet dadelijk overgaan tot ‘ grillen van een puber’. Daarom geef ik mijn gevoel. Kan het misschien zo zijn dat het meisje iets heeft meegemaakt dat dit gedrag veroorzaakt maar verdoezelt wordt onder onvrede over het ouderlijk huis? Iets waar de moeder misschien ook niet mee uit de voeten kan? Als een kind de mogelijkheid heeft een schadelijke situatie te verlaten en hulp hiertoe krijgt, maar toch ook weer graag thuis wil zijn geeft te denken. Haar zelfmutulatie ook.
Wordt dit meisje misschien belaagd door een derde? Een familielid?
Overigens wat er ook aan de hand is, soms kan gedwongen hulpverlening nu en op dit moment niet altijd brengen wat we er graag van zouden verwachten. Soms komen kinderen in een proces dat wellicht schadelijker is dan hetgeen al aan de hand is (opmerking t.a.v. geen-psychiatrie is m.i. terecht). De weg zal leiden en soms moeten we daarvoor lijden. Wel van belang is dat we er zijn voor haar en dat ze weet dat ze gesteund is en ons weet te vinden wanneer ze zo ver is.
Ik ben lid van de Coalitie Familie for Life. Mijn mening dient echter gelezen te worden als MIJN mening, ik ben geen woordvoerdster. Wat wij echter als leden wel gemeen hebben is dat wij graag kinderen willen helpen. Met liefde en respect naar zowel de kinderen als de ouders / verzorgers. Ik ondersteep hiermee de zinsnede van Eric: als we kunnen helpen, laat het ons weten!
Alle goeds,
Annette