Mijn oudste heeft vanaf de geboorte 2 jaar lang onder toezicht gestaan. toen ik zwanger was van mn dochter was ik onzeker ( door dat ik toen ik vrij jong was abortus had gedaan) dus bij elk pijntje belde ik de verloskundige en dat vonden ze zorgend…

Toen ik 15/16 jaar was wou me moeder dat ik na de psychiater ging omdat ik last had van mn stemming.

Altijd als ik iets had ookal was het helemaal niks moest ik naar een psyciater

Mijn moeder had een bipolaie stoornis en was bang dat ik dat ook zou hebben daarom stuurde ze me om het minst geringde naar de psychiater.

Dus toen het AMK werd ingeschakeld toen ik nog zwanger was omdat er zorgen waren om mijn onzekerheid en ze in mn levensgeschiedenis keken zagen ze dus dat ik in mn verleden bij de psychiater heb gelopen dus ze namen geen risico.

De verloskundige had dit mn hele zwangerschap verzwegen dus ik wist van niks.

Op de dag van mijn bevalling, ik zat midden in de weeen en wou me klaar maken om naar het ziekenhuis te gaan. kwam het AMK mij op de hoogte brengen. Dus je kan wel nagaan hoe leuk ik mijn bevalling ervaren heb, en uit noodzorg moest ik 5 dagen in het ziekenhuis blijven.

Echt te erg voor woorden.

2 jaar later is de OTS eraf gegaan maar moesten we van de rechter wel wekelijks een hulpverlener thuis ontvangen.

Is altijd goed gegaan totdat….. mijn moeder het ineens in haar hoofd kreeg dat mijn man en ik uit elkaar moesten want mijn moeder mag mijn man niet zo.

Zo in eens op een dag zei ze tegen mij, ik geef je de keuze, je gaat met mij mee samen met de kinderen weg bij je man een nieuw leven beginnen of ik ga na jeugdzorg en ik zorg dat jullie uit elkaar worden gehaald en anders de kinderen bij jullie weg worden gehaald.

Ik wist niet wat me overkwam, ik dacht dat ze blufde maar ze is 2 dagen later naar jeugdzorg gegaan, heeft daar een gesprek gehad.

Niemand vertelde me wat, mijn hulpverlener was ook bij dat gesprek aanwezig maaar ze me er helemaal nooit wat over.

En toen mn moeder in eens contact met me opnam en vertelde dat ze een gesprek had gehad dn dat het er niet best voor ons uit zag en hing de telefoon er weer op.

ik mn hulpverlener gebelt, ja sorry zei ze…. ik mag niks zeggen….

Een dag later, ik ben naar jeugdzorg gegaan en heb geeist mij te vertellen wat er over ons verteld is.

mn moeder heeft een zorgmelding gedaan, die jeugdzorg heel sirieus heeft genomen en nu hebben ze weer een OTS aangevraagd en willen ze de hulpverlening naar 2x per week doen…..

TENZEI ik bij mijn man wegga, dan komt er geen OTS..

Ik ben radelos… wat moet ik nu?

Mn moeder maakt me leven zuur, ik heb geen reden om bij mn man weg te gaan, maar weer in deze molen terrecht komen….

ik ben moe, jaar in jaar uit strijden en dit al vanaf de geboorte van mijn dochter.

Wie kan mij adviseren?

Dankjwel