Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
svensnijer@hotmail.com
In september 2004 werd het levenloze lichaam van een driejarige peuter gevonden in de kofferbak van haar moeders auto. Savanna blijkt te zijn omgekomen door jarenlange mishandeling en uithongering door haar moeder. De vele waarschuwingen van omwonenden en de aanwezigheid van een gezinsvoogd konden haar dood niet voorkomen.
Hoe kan het dat kinderen overlijden, terwijl ze onder toezicht van Jeugdzorg staan?
Jeugdzorg weet dat wel: Wij staan machteloos. De wet laat het belang van de ouders zwaarder wegen dan het belang van het kind.
Kinderrechters in Vrij Nederland van 16 oktober 2004, in een artikel getiteld De Woede van de Kinderrechters:
“Tot nu toe hebben altijd de rechten van de ouders overheerst. Daar moeten we vanaf.”
Het alibi was hen ingegeven door Jeugdzorg. De Minister zegt het hen na, evenals de Hoofdinspecteur.
Maar is het wel wáár?
Wie de praktijk kent weet, dat dit alibi niet kàn opgaan omdat Jeugdzorg almachtig is. Met het adagium “Ons gaat het om het Belang van het Kind” heeft Jeugdzorg geen boodschap aan ouders. Jeugdzorg geniet meestal het blinde vertrouwen van de Kinderrechter (of anders wel in hoger beroep van het Gerechtshof) en kan dan ongecontroleerd, autoritair en met willekeur te werk gaan.
TV-reportages waarin Jeugdzorg wordt uitgelicht hebben het karakter van PR, met shots van gespeeld team-overleg. Daarin wordt quasi-gewichtig vergaderd over het probleem dat de wet of de rechter “helaas ingrijpen verbiedt” in de voor de gelegenheid geselecteerde schrijnende casus. Kritische commentaren worden nimmer gehoord.
——————————————————————————–
De wet
Art. 261 lid 1 BW boek 1 luidt: “Indien dit noodzakelijk is in het belang van de verzorging en opvoeding van de minderjarige of tot onderzoek van diens geestelijke of lichamelijke gesteldheid, kan de kinderrechter de stichting op haar verzoek machtigen de minderjarige gedurende dag en nacht uit huis plaatsen.”
De rechter
Hoe wordt een spoeduithuisplaatsing geregeld? Jeugdzorg stuurt een fax naar de griffie van de kinderrechter met een verzoek om spoeduithuisplaatsing. Pro forma worden daarin standaardgronden vermeld, toegelicht met enkele oncontroleerbare beweringen. Het verzoek wordt door de kinderrechter ondertekend en binnen enkele minuten per fax geretourneerd. En klaar is Kees.
Blind vertrouwen
In het latere proces dat volgt genieten Jeugdzorg en Raad voor de Kinderbescherming het blinde vertrouwen van de rechters. Het enige wat telt is de mening van Jeugdzorg. Bewijs van de gestelde feiten komt niet aan de orde. Tegenbewijs evenmin.
——————————————————————————–
Het alibi van Jeugdzorg
In het geval van Savanna heeft die simpele uithuisplaatsing in de fatale periode niet plaatsgevonden, terwijl er dáár nu juist een overvloed aan feiten was die schreeuwden om een uithuisplaatsing. Het alibi van Jeugdzorg gaat niet op.
Prof. Herman Baartman, Afscheidsrede Over de hoeksteen en kindermishandeling als toetssteen, pag. 6, 31 mei 2005:
“De kinderrechters en de hoofdinspecteur stellen een ideologie aan de kaak, die rechten van ouders zou laten prevaleren boven rechten van kinderen.
De Jeugdzorg zou nu eindelijk maar eens moeten kiezen: niet meer voor de rechten van ouders, maar voor de rechten van het kind. Maar zo liggen de tegenstellingen niet.”
Prof. Herman Baartman. In perspectief N°4 - juni 2005:
“Naar aanleiding van Savanna’s dood is door de minister van Justitie, de staatssecretaris van VWS, kinderrechters en tal van andere functionarissen gezegd dat “het roer om moet”, dat voortaan het belang van het kind voorop moet staan.
Daarmee suggereerden zij al dan niet in zoveel woorden dat voorheen een ander belang - dat van de ouders - voorop heeft gestaan.
Los van mijn stelling dat het belang van een kind niet beter gediend kan zijn - mits voldaan wordt aan veiligheidseisen - dan met zo goed mogelijke hulp aan zijn ouders, lijkt mij dat er geen grond is voor die veronderstelling.”
Interview met Prof. Baartman n.a.v. een ACK symposium op 31 mei 2005 over kindermishandeling en politiek t.g.v. zijn afscheid als hoogleraar.
Peter Prinsen
http://peterprinsen.nl/
