Ik zit momenteel in een echtscheiding verwikkeld. Het betreft een ingewikkelde zaak.
De Raad heeft onderzoek gedaan. Afgelopen maandag is de OTS uitgesproken. Mijn man heeft de kinderen in het verleden mishandeld. Psychisch als lichamelijk. Ik heb een dochter van 9 met autisme die verblijft in het Leo Kannerhuis. Door dit heeft er vanaf 2004 hulpverlening plaatsgevonden. Vanaf 2004 geeft ik mijn zorgen aan bij hulpverleners mbt het gedrag van vader naar de kinderen toe. Alleen hebben hulpverleners niet gerapporteerd dat hij de kinderen mishandelde terwijl ze het wel weten. Vader geeft aan bij hulpverleners dat hij weinig inlevingsvermogen heeft. Emotioneel problemen heeft met omgaan en begrijpen van de kinderen. Dat hij geen daginvulling kan geven. Aan een vriendin mailt hij dat hij zijn emoties niet kan uiten en dan agressief wordt en zijn frustraties op anderen koelt. Dat de kinderen niet weten wat ze aan hem hebben en dat hij zomaar uit zijn slof kan schieten zomaar uit het niets. Ik heb bij de raad aangegeven bij het adviesgesprek dat hij de kinderen vast bond aan armen en benen. Hier was het nu te laat voor was het antwoord. Dat had ik eerder moeten zeggen. De raad heeft verslagen van informanten verdraaid, info weggelaten, uit zijn verband gerukt, eigen conclussies getrokken en iterpretaties aan gegeven. De rechter had deze bewijzen ook maar heeft ze aan de kant geschoven. In het hele onderzoek van de raad als conclusie is niets mee genomen mbt de mishandelingen. Consultatie bureau heeft zelfs aangegeven om deze vader niet alleen te laten met zijn kinderen. Creche geeft aan dat de kinderen in elkaar kropen en hun hoofdjes vast hielden. En dit sinds 3/4 jaar niet meer deden. Aangezien vader ver uit beeld was. Hier heeft de raad niets mee gedaan. De raad vertelde dat moeder informanten had beinvloed. De raad zat gewoon te liegen op de zitting en dat terwijl de bewijzen mbt wat informanten hebben geschreven en de Raad heeft gerapporteerd in hun verslag zijn en de rechter deze ook had. Ik weet niet meer wat te doen. De Raad zegt echtscheidingsproblematiek. Ik kan u met KLEM zeggen dat dit geen echtscheidingsproblematiek betreft.
Hoe de werkwijze van de Raad is laat toch zeer te wensen over. Dit gaat ten kosten van de kinderen. Ik ben bang dat als er niets gebeurd er iets ergs kan gebeuren. Alleen neemt men de zorgen niet serieus. Tevens geef ik mijn zorgen al aan vanaf 2004 en niemand die iets doet. Hoe is dit mogelijk? Een Raad die de bewijzen heeft gewoon het probleem over een hele ander boeg gooit zodat ze tot de conclusie kunnen komen “omgang moet”.
Hopende op een reactie.