Door slechts liefde te geven, waarom moest ik dit beleven.?
Ik sluit mijn ogen en denk na
En alles gaat dan door mij heen
Dan zie ik alle gevoelig details weer even
Ik heb veel geluk , maar ook ellende gekend
Mijn eigen persoonlijkheid is niet te splijten
Ik schonk liefde en genegenheid aan iedereen
Maar het was leven,zoals ik dat toen wou
Ik wilde zelfstandig zijn, als een echte vrouw
Daar heb ik voor gekozen
Het echte leven ging ik in ,zonder blikken of blozen
En ik genoot van alles intens in zekere zin
Met een ontspoorde partner,soms waande ik me in het gekkenhuis
Maar toch bleef ik maar lachen
Ik kijk nu terug, en toch heb ik geen spijt
Ik gaf onuitputtelijke liefde in een zware tijd
Maar ik moest schipperen over woelige baren
Want wat ik deed, nooit deed ik iemand kwaad ermee
Er kwamen vele beter weters op de proppen
Ze begonnen te duwen en te trekken aan alles wat ik bezat
Men gezin scheurde uit elkaar en ik ging naar knoppen
Ik leef mijn leven, zoals ik dat wil
Omringd door men eigen lieve kinderen, dat is wat ik graag zou willen
Waarom zijn ze mij ontnomen, ik heb daar niet omgevraagd
Zij vinden mij hun moeder, en hebben nog nooit geklaagd
De maatschappelijke belangenclub,s staan te wachten in de rij
En het leed en verdriet van mijn kinderen schuiven ze opzij
Opgesloten in de opvang en behandeld als criminelen
Dat zijn hun rechten blijkbaar een gevoel wat ik niet deel
Kinderen horen vrij en blij rond huis en haard
Juridische nonsens daar zijn zei niet bij gebaat
Een rechter die iedere keer weer vingerwijzingen uitdeeld
En de alle belastbare feiten zijn meestal ook nog sterk verdeeld
Kortom rechten en plichten die kinder geluk in de kiem smoren
Wat vroeger kinderbescherming hete zijn nu een stel gestoorden
Ik bemoei toch ook niet met een ander
Bij zorgwekkende instanties werkt dat schijnbaar anders
Zo als ik nu voort moet gaan is vere weg van gelukkig leven
Ik wil men kinderen juist de echte levens boodschap mee geven
Laat me gaan voordat ik nu toch verander
Desnoods wil ik vechtend ten onder gaan.