Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Heidi
In mijn lange strijd voor mijn kids vond ik uw site. Hoopvol gestemd mail ik u daarom het volgende verhaal in de hoop dat u me zou kunnen en willen helpen in mijn strijd voor mijn kids.
Ik ben een moeder van 7 kids in de leeftijd van 4 t/m 20 jaar. De drie oudsten zijn van mijn eerste man, de vier jongste van mijn tweede ( ex) man. Over de 4 jongste kids gaat grotendeels dit verhaal.
In mijn tweede huwelijk zijn veel mishandelingen gepleegd door de vader jegens mijn oudste drie zoons en mijzelf. De jongste vier waren enorm vaak getuigen van die ellende.
Tot ik op een gegeven moment de kans zag om een scheiding aan te vragen en eindelijk aangifte te doen van 12 zware jaren. Nadat ik aangifte had gedaan van de mishandelingen ook namens twee van mijn zoons,( mijn oudste kon zelf aangifte doen, de twee anderen waren nog geen 18 werd mij gezegd en konden dat niet) bleek dat de politie een melding had gedaan bij het AMK. De man daarvan kwam bij me thuis en alles leek goed te gaan. Hij heeft ook een gesprek gehad met mijn oudste drie zoons toendertijd en die vertelden exact het zelfde als ik.
De man leek zeer begaan met ons en eindelijk had ik het gevoel dat we ook daadwerkelijk begrepen werden.
Niks bleek minder waar te zijn. De man van het AMK had vervolgens een gesprek met mijn ex-man en keerde zich ineens tegen ons.
Mijn ex-man is trouwens helaas vrijgesproken van al die mishandelingen, want ik was in die 12 jaar nooit met één van mijn verwondingen naar een arts geweest ( ik durfde dat ook niet) en de getuigen die er waren ( zijn moeder, broer en buren) zijn nooit gehoord. Die waren erbij toen op een dag in november mijn tweede zoon naar zolder gestuurd werd, mijn ex-man erachteraan liep en konden horen dat mijn zoon in elkaar geslagen werd. Ze hebben zelfs daarna diezelfde zoon weer naar beneden zien komen, huilend en wel. Ik heb dit nooit begrepen van ze.
Mijn ex-man deelde het AMK mee dat ik geen goede moeder was, geen liefde kon tonen aan de kids enzovoort. Alles om het mij maar zo moeilijk mogelijk te maken. Echter bewijzen had hij niet.
Ik wel, want 31 meldingen bij de politie van lastig gevallen worden door mijn ex en dreigementen, waren voorhanden.
Hoe vaak de politie geweest is, pfffffffff zelfs is hij na vernieling in mijn huis in de boeien geslagen en meegenomen.
De politie adviseerde me zelfs om een straatverbod aan te vragen, wat mijn toenmalige advocate ook gedaan heeft.
Echter dat verzoek is afgewezen helaas.
Het AMK zond me op een gegeven moment een brief waarin het meldde het dossier te sluiten. Door toedoen van mijn ex-man moest ik zelfs met mijn kinderen 3 mnd mijn huis uit, wat een rechter later tot 3 keer toe terug gedraaid had.
Bij terugkomst in mijn huis kwamen binnen een week de bedreigingen weer en kwam hij bijna elke dag weer voor het raam staan terwijl hij al schreeuwend mij uitschold en mijn kids overstuur maakte.
In diezelfde week vertelde mijn dochter van toen 7 jaar dat ze iets van papa had moeten doen bij hem.
De schrik sloeg me om het hart en ik vroeg haar wat ze bedoelde.
Het bleek dat ze sexuele handelingen had moeten verrichten bij haar vader. Haar vader had haar gezegd dit bij haar oudste broer te doen want die was niet lief. ( mijn oudste zoon die ook aangifte had gedaan toen )
Ze kon in details exact weergeven wat ze heeft moeten doen en hoe haar vader reageerde, zelfs toen ze hem pijn deed.
Ik geloofde uiteraard haar verhaal want ze wist op die leeftijd veel te veel wat ze nooit had kunnen weten.
Ik heb aangifte gedaan hiervan en mijn dochter is verhoord in Nijverdal ( kinderondervragingsroom)
Hieruit is door justitie gezocht naar de mogelijkheden van vervolging.
Echter het ontkennen van de vader heeft tot gevolg gehad dat de zaak geseponeerd werd. Volgens de officier zou het een één op één verhaal worden. Ook dit heb ik nooit begrepen. Oké, mijn dochter had zelf geen lichamelijk letsel, maar geestelijk wel.
Na de seponatie heeft haar vader er zelfs bij haar op aangedrongen mij te vertellen dat ze gelogen had. Ik kan dit echter niet geloven aangezien ze de details wel erg goed wist te verwoorden en uit te duiden.
De vader heeft tijdens de scheiding mij al duidelijk gemaakt dat hij persé de kids wilde hebben en dat hij door zou gaan tot ik tussen 6 plankjes lag. Uiteraard heb ik dit ook gemeld bij zowel politie als bij het AMK die het mij nog steeds moeilijk maakte.
In één van de rechtzaken heeft de advocaat van mijn ex-man de rechter duidelijk gemaakt dat ik een waardeloze moeder was die het hebben van kinderen niet waard was. De rechter luisterde meer naar hem dan naar mijn advocate.
De Raad van Kinderbescherming werd door de rechter op mijn dak gestuurd, teneinde duidelijkheid te verkrijgen over het fungeren van mij als moeder.
Een lachertje was dit. Op geen enkel punt ben ik serieus genomen. Ik had bij het eerste gesprek mijn vader meegenomen die ik graag als vertrouwenspersoon had. Dit werd geweigerd en stond ik er alleen voor.
Alles wat er gebeurd was had ik al op papier gezet en aan de Raad gegeven. De man leek enorm onder de indruk hiervan.
Toen ik later het rapport las, kwam ik erachter dat veel van mijn zinnen op een dusdanige manier waren veranderd dat de werkelijk ver te zoeken was en ik er nog slechter uit kwam. Dit deed zo enorm veel pijn. Mijn kids die al zoveel meegemaakt hadden werden op deze manier nog erger door de mangel gehaald en alles wat ik eraan deed hielp niks.
Ik kon uitleggen wat ik wilde, en bewijzen overleggen wat ik wilde, het hielp allemaal niks. Nu moet ik zeggen dat mijn advocate niet zo denderend haar werk deed, maar ja ik kreeg geen andere want daar had ik het geld niet voor.
Zelfs na een gesprek bij mij thuis, waarin ze konden zien dat alles goed liep met mijn kids werd ik nog beschuldigd van het feit dat ik te weinig contact had met mijn kind die tijdens dat gesprek in de kamer liep. Ze was destijds twee jaar.
Maar weerlegde ik, wanneer ik te weinig lette op het gesprek met jullie had ik DAT weer achter me aa ngekregen.
Geen reactie terug.
Een nieuwe melding kwam bij het AMK en DIE melding heb ik betwisten kunnen, want er zaten feiten in die alleen de familie van mijn ex- konden weten. Ik had namelijk geen wasmachine meer, die had namelijk mijn ex-man weggehaald en die kreeg ik niet terug van hem )
De rechtzaak kwam en eigenlijk had ik het gevoel enorm sterk te staan.
Helaas, alweer deed de Raad uitspraken waarvan ik dacht WAAR halen jullie dat vandaan?
En WEER werden mijn woorden verdraaid.
De rechtbank gaf de machtiging van ots van mijn 4 kids. EN…. wat ik enorm gek vond, hij verlaagde de alimentatie met 500euro, zodat ik een alimentatie ging ontvangen van 58,40 euro per maand voor alle vier de kids.
Het geld wat eraf was waren de reiskosten die mijn ex-man moest maken om mijn kids tehalen: rond de 320 euro per maand EN de verzorgingskosten van 108 euro per maand voor 6 dagen dat hij de kids had per maand. DUS met andere woorden, voor de 6 dagen dat hij de kids had kon hij 108 euro inhouden terwijl ik voor de rest van de maand dat ik de kids had die 58,40 euro kreeg.
Ook werd gesteld dat mijn kids gewoon bij mij konden blijven.
Ots dus….. ik was zo enorm kapot van dit nieuws, dit kon niet waar zijn. Al die leugens die ik kon weerleggen met bewijzen notabene…er werd niks mee gedaan.
Maar de ellende was nog niet voorbij.
De gezinsvoogd die mij toegewezen werd, leek op eerste gezicht best schappelijk. Er werden afspraken gemaakt gezien de bezoekregeling en gezien het feit dat mijn ex-man problemen maakte over die regeling die hij notabene zelf zo wilde.
Ik deed alles wat ik moest doen volgens de richtlijnen van jeugdzorg en kreeg zelfs complimenten over hoe ik het allemaal deed. Goed nieuws zou je zeggen.
Tja, was maar waar…
Het contact tussen mijn ex-man en mij was bovenmate slecht dat besloten werd alleen nog contact te hebben via mail.
Dus heb ik een speciaal e-mail adres aangemaakt. Via die mail begon gelijk de ellende alweer en werd ik weer voor van alles uitgemaakt en beschuldigd door hem. Al deze mail heb ik doorgestuurd naar de gezinsvoogd. Hier werd echter niks aan gedaan.
Afgelopen april stonden mijn kids al bijna een half jaar onder toezicht toen mijn jongste dochter na thuiskomst van haar vader helemaal overstuur vertelde dat haar vader haar onderweg naar huis uit de auto gezet had en haar daarbij aan haar oortjes getrokken had. Haar broer en 2 zussen bevestigden het verhaal. En inderdaad haar beide oren waren knalrood en bovenaan één oortje zag ik een licht schrammetje. Ik belde mijn ouders met het verhaal en mijn ma zei, Heidi, maak er een foto van. Dit heb ik gedaan. Ik heb het voorval gemeld bij de gezinsvoogd, maar weer werd niks gedaan en er werd zelfs niet naar de foto gekeken.
Ook vertelden de kids me dat wanneer ze bij hun vader thuis aankwamen ze moesten toekijken hoe hij en zijn vriendin aan het eten zijn en hun niks krijgen. Voor ze opgehaald worden zorg ik er altijd voor dat de kids hier om 16.00 uur warm eten krijgen. Helaas op die tijd hebben ze nog niet zoveel trek, dus wanneer ze tegen 19.00 uur bij hem aankomen lusten ze echt wel wat. En iedere keer schijnt dit te gebeuren. Ook dit is gemeld bij de voogd, maar ook hier wordt niks mee gedaan.
Op een gegeven moment komen de kids thuis….doodsbang. Ik zie direkt aan ze dat er wat mis is en zeg tegen ze dat ze me alles kunnen vertellen. Mijn zoon van 11 zegt, dat durf ik niet, want als papa het hoort wordt ie nog bozer.
Na DAT gehoord te hebben begin ik me ernstiger zorgen te maken en vraag nogmaals wat er aan de hand is.
Op dat moment begint mijn zoon over zijn gehele lijf te trillen en barst hij in huilen uit.
Wat blijkt nou, mijn één na jongste dochter( 5 jaar) heeft verteld aan haar vader dat ze mij verteld hebben van alles wat er daar bij hem misgaat. En geloof me, er gaat heel veel mis daar. Ik hoor de kids absoluut niet uit, sterker nog, ik ben eigenlijk best blij dat mijn kids zo'n vertrouwen in mij hebben dat ze alles uit zichzelf durven te vertellen.
Wat er gebeurd was is het volgende… Mijn ex-man had in de keuken gestaan groente snijden en had mijn zoon van 11 en mijn dochter van 9 bij zich geroepen. Zijn vriendin was opdat moment met de honden uit. Hij schreeuwde en tierde en zwaaide zo met een mes in zijn hand dat mijn zoon de angst kreeg de volgende te zijn die klappen kreeg na zijn drie broers. De jongen was echt in doodsangst toen hij het mij vertelde en een aantal slapeloze nachten waren het gevolg.
Hun vader zei hun dat wanneer ze nog een keer mij iets zouden vertellen dat hij ze niet meer wilde ophalen.
De jongste wilde al langer niet meer naar haar vader en iedere keer dat angstige snoetje te zien wanneer ze weer mee moeten doet zo'n pijn van binnen. Maar ja ik mag niks laten blijken aan de kids en moet altijd maar net doen alsof er niks is. Tenminste, dat zegt mijn gezinsvoogd. Ik heb haar elke keer de verhalen verteld en iedere keer wordt er niks onder nomen. Eerlijk waar, ik word er soms moedeloos van.
En ik niet alleen… de kids smeken me bij toeren of ze alsjeblieft niet mee hoeven. En ik maar zeggen, kindje het is je vader…. Oh, wat schrijnt dat toch van binnen allemaal.
De tranen laat ik wel de vrije loop wanneer de auto met mijn kids letterlijk en figuurlijk weer wegscheurd na een enorm liefdeloze begroeting zonder lachende blije gezichtjes die blij zijn hun vader weer te zien.
Al ettelijke malen heb ik aangegeven dat 3 weekenden in de maand teveel was en dit beaamde de voogd ook nog eens.
Alleen zegt ze daar niks tegen te kunnen doen, dat zou ik zelf moeten doen door middel van een advocaat te nemen.
Toch had ik gelezen dat ze dit WEL kan.
In april zaten mijn kids al bijna een half jaar onder toezicht en kreeg ik telefoon van mijn gezinsvoogd dat ze wilde praten over mijn kids. Ik was een beetje boos, want ze had in dat halve jaar nog steeds mijn kids waar zei notabene toezicht over had nog nooit ontmoet. Dus ik zei haar ook, denk je niet dat het eens tijd wordt dat je eens zelf met de kids zou gaan praten ? je kent ze niet eens.
Oja, dat is zo was het antwoord. Stomverbaasd was ik aan de foon over het feit dat ze dat niet eens doorhad gehad.
De week erna kwam ze inderdaad en nam een gedragsdeskundige mee. De kids konden hun verhaal kwijt, maar ik mocht er niet bij zijn. Mijn oudste zoon was er wel bij. De kids hebben verteld over hun angst en dat ze liever niet meer naar hun vader toegingen. Na dat gesprek gingen mijn kids naar boven en bespraken de twee vrouwen met mij de gang van zaken. En WEER werd er niet gekeken naar de foto's( er was er inmiddels 1 bijgekomen ) En WEER werd mij gezegd dat ik zelf zorg moest dragen via een advocaat de bezoekregeling te wijzigen.
Meer werd niet gedaan.
De meivakantie kwam en ik nodigde mijn vrienden met hun twee kinderen uit bij ons te komen logeren. Nu wil het geval dat ik ook een relatie heb met zowel de man als de vrouw en dit hartstikke leuk verloopt, ook met ons beider kids.
Er is over gesproken om in de toekomst een samenlevingscontract met ons drieën te laten afsluiten, iets wat in nederland sinds een jaar of twee en een half toegestaan is bij wet.
De vakantie was enorm leuk met ons tienen en we vermaakten ons prima.
Alleen werd het snel anders. Mijn vriendin die iets met haar darmen heeft werd ziek. En in diezelfde week struikelde ze over mijn hond waarbij ze haar voet brak. Ellende en pech voor haar. Haar gipsvoet zorgde ervoor dat ze toen de vakantie ten einde was niet naar huis konden terug keren. Zij was de enige met een rijbewijs en gezien ook nog de medicatie konden ze dus niet terug naar hun woonplek 185 km verderop.
We hebben een aantal mensen gebeld om te vragen of ze gehaald konden worden zodat ook hun auto weer trug kon.
Helaas was dit neit mogelijk en zat er niks anders op dan ze hier te laten blijven.
Op de eerste schooldag ben ik naar onze school geweest met de vraag of de twee kids van mijn vrienden tijdelijk bij hun op school konden. Dit werd niet moeilijk ontvangen, maar ze wilden eerst contact hebben met hun eigen school.
Hun eigen school is diezelfde morgen ook gebeld door de vader met de melding dat ze gestrand waren vanwege ziekte en een gebroken voet van de moeder.
Die school maakte zulke problemen dat mijn school de kids niet tijdelijk aannam.
Hierop heeft de vader gebeld met de leerplichtambtenaar. Die wilde hen niet helpen waarop ik belde met de leerplichtambtenaar in mijn gemeente. Die man kwam en zei dat hij wel wat zou regelen voor ze.
Diezelfde dag kwam mijn gezinsvoogd op bezoek.
Mijn vriend vroeg of ze koffie wilde, maar bij een nee dank je ging hij weer zitten.
Ze was enorm nieuwsgierig naar mijn vriend en vriendin en vroeg ze het hemd van het lijf.
Verder vertelde ze dat ze vond dat ik het zo enorm goed deed en dat ze zo tevreden was over hoe ik met mijn kids omga.
Toen vroeg ze weer aan mijn vrienden hoe het kwam dat ze hier nog waren. Mijn vriend legde het een en ander uit en het viel mij op dat mijn voogd alles opschreef wat hij vertelde. Dit vond ik vreemd en vroeg haar of ze alles opschreef wat hij vertelde. Dit ontkende ze ten stelligste.
We hadden ook verteld van onze relatie en ze vond dat een beetje vreemd, maar ze zou wel zien hoe dat zou verlopen in de toekomst. Weer niks aan de hand zou je zeggen.
Tot ik de volgende dag om 16.15 uur een telefoontje kreeg van mijn voogd. Ze was heel kortaf en verplichtte mij het gsm nummer te geven van mijn vrienden. Dit weigerde ik, want ik weet dat ze dat liever niet willen afstaan.
Toen vervolgde de voogd haar relaas met de mededeling dat mijn vrienden per direkt mijn huis uit moesten.
Ik kreeg een schok van jewelste. Waarom gebeurde dit nou ineens dan ??
Ik vroeg haar waarom en ze antwoorde dat de veiligheid van mijn kids niet langer gewaarborgd was en dat wanneer ik mijn vrienden niet het huis uitzette, zij er direkt voor zou zorgen dat mijn 4 kids uit huis gehaald werden.
Inmiddels was ik compleet overstuur en zei haar dat ik mijn vrienden niet bereiken kon, want die waren per taxi naar het ziekenhuis omdat mijn vriendin nieuw gips moest hebben. Toen ik haar eindelijk te pakken had vertelde ik overstuur wat er was gebeurd. Ze kwamen direkt terug.
Binnen tien minuten nadat ze terug kwamen ging weer de telefoon. Mijn voogd belde weer met de vraag of ik al een besluit had genomen en mijn vrienden al weg waren. Ik was niet in staat meer om te praten en mijn vriendin nam de foon over en vroeg waarom dit moest. Hier wilde mijn voogd niet op ingaan en eiste hun vertrek, anders werden mijn kids weggehaald.
Ik heb mijn ouders gebeld of mijn vrienden een nacht konden overblijven bij hun, en mijn vader heeft ze later ook opgehaald. de Volgende dag bracht hij ze weer terug en hebben we verder gezocht naar een mogelijkheid dat ze terug konden naar hun woonplaats. Nog steeds was niet duidelijk waarom ze moesten vertrekken van mijn voogd, maar de angst dat ik mijn kids zou verliezen was zo groot dat we het ook niet meer durfden te bevechten.
Uiteindelijk heb ik toch nog een kameraad bereid gevonden om een uur naar me toe te reizen om mijn vrienden en hun kinderen plus auto twee uur terug te rijden naar hun woonplek.
En zo dachten we dat het allemaal een einde had.
Tot….
Ik telefoon kreeg van mijn vriendin afgelopen donderdag. Voor haar deur stonden het AMK de Raad en een agent.
Diezelfde dag of beter gezegd een paar uurtjes later waren hun kinderen weg. Alleen die morgen bij het naar school gaan hebben ze ze nog gezien, de kids zijn vanuit school weggehaald. Geen tekste en uitleg over het waarom op dat moment.
Diezelfde middag kreeg ik ook telefoon van mijn voogd met de vraag of ik nog boos was op haar dat mijn vrienden weg moesten. Ik vond dit een erg misplaatste vraag en zei haar dit ook. Uiteraar d was ik kwaad. Toen zei ze iets waar ik bijna van achterover viel. Ze vertelde me dat ze er niets mee te maken had….. en of ik wist wat er op dit moment gaande was in het huis van mijn vrienden. Uiteraard wist ik dat, maar waarom vroeg ZIJ dat ?
Later kwamen we erachter dat uitgerekend MIJN gezinsvoogd ervoor gezorgd heeft dat mijn vrienden nu hun twee kids kwijt zijn. De ene leugen na de andere staat in dat rapport. Leugens die we wederom kunnen weerleggen, maar waar niet naar geluisterd wordt. En diezelfde voogd moet ik nog steeds in mijn huis toelaten en doen wat ze zegt. Ook staat er in dat rapport vermeld dat mijn kids onder toezicht staan en dat ze uit een situatie komen van ernstige mishandelingen en sexuele mishandelingen. Zelfs mijn adresgegevens stonden erbij.
Ik was perplex….hoe en vooral WAAROM ??
Ik heb een aangetekende brief gestuurd naar de directeur van Jeugdzorg Drenthe met het hele verhaal en het verzoek om een andere gezinsvoogd. Ook heb ik een aangetekend verzoek gedaan om he tdossier te krijgen. Tot op heden heb ik nog niks gehoord hierover.
Morgenochtend om 09.00 uur komt ze weer hier. En om eerlijk te zijn ben ik er bang voor. Ze wil namelijk persé dat ik crisishulp ga krijgen via “familiesfirst”. Ik heb op de site gekeken en zag dat ze alleen met gezinnen in zee gingen als er sprake was van uithuiszetting van de kinderen of om te voorkomen dat kinderen uit huis geplaatst worden.
En DAT terwijl mijn voogd me zwart op wit gaf dat ze dit niet van plan was. Die brief kreeg ik vanmorgen in de bus trouwens. Tevens stonden daar ook alweer leugens in.
De brief die ik kreeg van mijn vrienden die de Raad over hun naar de kinderrechter stuurde heb ik ook in mijn bezit.
OOK vol leugens waarin zelfs naar ovren kwam dat mijn vriend mij en mijn vriendin mishandeld zou hebben. HOE KOMEN ZE AAN DIE ONZIN ?? Echt waar, ik begrijp er helemaal niks meer van. Mijn huis zou veel te klein zijn en heel erg vies volgens haar woorden. Snap ik niet, want ze heeft zwart op wit verklaard dat ik het zo enorm goed doe met mijn kids. Ja ze viel er wel over dat ik een paar broodkruimels op tafel had liggen en dat er een paar zwarte vingers op de deur hadden, HAllo zeg, ik heb 4 kids, mag het even ? Wil dat dan gelijk zeggen dat mijn huis enorm vies is ?
Eerlijk gezegd weet ik het gewoon even niet meer en ben nog steeds erg bang dat ik uiteindelijk alsnog mijn kinderen kwijt raak, terwijl ze al zoveel hebben moeten doorstaan.
Eindelijk waren we gelukkig en konden we met he gezin opnieuw beginnen en nu lijkt dat geluk wederom zo enorm ver weg te zijn. Mijn vriend en vriendin 185 km verderop in groot verdriet en ik met mijn kids hier in angst en groot verdriet om zowel mijn kids las die van hun.
Echt, ik snap het niet meer….. Kan u me alstublieft verder helpen ?
Met vriendelijke groet, een verdrietige mama die al 2 jaar strijd voor haar geliefde kids
